De herfstgroente bij uitstek is de pompoen en de populariteit van die kleurrijke groente is al vele jaren mateloos. Maar lang niet elke pompoen belandt op het bord. Veel exemplaren komen terecht op een sfeervol doorgerot stoeltje bij de achterdeur of een rustiek herfststilleven op de tuintafel.
Dat is best wel jammer, want het is een bijzonder smakelijke groente, die er ook nog eens spectaculair uitziet. Dus….naar de keuken ermee!
Hoe eten we de pompoen?
Rauw? Niet aan te bevelen. Maar alternatieven zijn er genoeg: zoetzuur ingemaakt, als chutney of compote, puree, soep of in een ovenschotel. Kies maar.
Zeker als je tot nu toe de pompoen alleen maar als sfeervolle herfstversiering in en om het huis hebt ingezet weet je dat er tal van variëteiten zijn. In de mooiste vormen en kleuren. De groen-oranje Turkse muts bijvoorbeeld, herkenbaar aan de tulbandvorm. Niet alleen decoratief, maar ook eetbaar!
Spectaculair in al zijn lelijkheid is de grijzige reuzenpompoen met wratachtige schil. Mooi in de vensterbank. Maar laat die buitenkant je er niet van weerhouden om het mes erin te zetten. Het vruchtvlees is net als dat van andere reuzenpompoenen prima te eten.
Wereldburger
De pompoen is een echte wereldburger, staat op alle continenten op het menu. In Zuid- en Midden-Amerika was de bes, want dat is een pompoen eigenlijk, 10.000 jaar geleden al bekend. Columbus bracht hem mee naar Europa.
De verschillende pompoenen kun je op twee manieren onderverdelen. Officieel zijn er vijf botanische rassen, met elk ras weer honderden soorten. De onderverdeling in zomer- en winterpompoenen is nuttiger. De meeste exemplaren van het ras Cucurbita pepo horen tot de zomerse variant. Ze hebben een dunne schil, zacht vruchtvlees en worden met schil en al bereid. Belangrijk: ze zijn beperkt houdbaar.
Reuzenpompoen
Dat kun je van de winterpompoen niet zeggen. Die kan maandenlang liggen, als de schil tenminste intact is. Alle varianten van de reuzenpompoen (Cucurbita Maxima) vallen daar onder. Dat maxima is niet overdreven: exemplaren van 75 kilo zijn geen uitzondering. De smaak is neutraal tot lichtzoet.
Spaghetti!
In het vruchtvlees van de Muskaatpompoen (Cucurbita moschata) zit veel caroteen en is daardoor donkergeel gekleurd. De geur is aangenaam, lichtzoete muskaatachtige smaak. Geliefd is de butternut-variant, met boterzacht vruchtvlees.
Het vruchtvlees van de Spaghettipompoen valt tijdens het koken in slierten uiteen. Net als echte pasta serveren met tomatensaus en Parmezaanse kaas.
Een buitenbeentje is de Patisson. Die heet in het Duits Bisschofsmütze en dat zegt iets over de ronde vorm, net zo groot als je handpalm. De kleur varieert van ivoor tot lichtgroen. Vermoedelijk ontstaan als een kruising tussen pompoen en komkommer. Je hoeft ze niet te schillen, wel wassen en dan smoren. Lekker met ui en tomaat, of vullen met gehakt en dan gratineren.
Goed rijp
Kijk naar de steel om te checken of het exemplaar goed rijp is. Die steel moet houtachtig zijn, anders is de pompoen te vroeg geoogst. Het vruchtvlees is geel tot geel-oranje.
Om de verwerken verdeel je de pompoen in parten. Met een lepel verwijder je het vezelige deel in het hart, waar ook de zaden zitten. Daarna schillen met een scherm mes. De zaden kun je drogen en eventueel roosteren. Te gebruiken in salades of als toevoeging als je een broodje bakt. In Zuid-Europa is het een snack. In Oost-Europa persen ze van de pitten een smakelijke, aromatische olie.
Stop de bloem in het beslag
Heb je ze zelf in de tuin? Gebruik dan ook eens de bloem. Groot, geel en heel mals. Gevuld of gebakken met een jasje van beslag opdienen. Verrassend lekker!